Strange kind of woman

Oj tam, oj tam.

W zasadzie to nie tyle dziwny, ile z sił opadły, lazy troszkę.

"Kocham cię mamo" mówi Królewna usmarowana batonem od Billa i Klejaczka, z którymi relaksowałam się w stylu niezupełnie do mnie podobnym ostatniego weekendu, i kompletnie mnie tym rozczula, a że własnie słucham sobie Jeremy'ego Samolot, robi się błogo, lekko i poniedziałek rozmywa się w sinym mrozie.

Dziś był jeden z tych dni, które się rozwarstwiają nie tyle na ciąg zdarzeń, ile na mnóstwo pojedynczych, drobnych wydarzeń, rozmów, maili, listów poleconych, spóźnień i telefonów, które z osobna byłyby kamykami do kopnięcia butem, ale wszystkie razem, dokładane od samego rana rosną w górę nie do przebycia i nie do uniesienia.

Po przymknięciu powiek miesza się w mojej głowie widok stosów przeprowadzkowych kartonów  Starszej Siostry z brzmieniem słów wypowiedzianych jak wróżba: "Kobiety takie jak wy do niczego nie dojdą".

Otrząsam się z półprzymknięcia oczu i wiem dokładnie co oznacza "takie jak my", bo to my, ale nie jestem pewna co znaczy "niczego". Czego? Domu z ogrodem i bezpiecznikiem życiowym w postaci mężczyzny z kilkoma zerami po ostatniej cyfrze w zarobkach? Wymuskanej łazienki? Wakacji na Bali?

Ja naprawdę mogę żyć sikając w niewyremontowanej łazience, to tylko łazienka. I wolę dobrą książkę od trzydziestej pary dobrych butów, mam tylko dwie nogi. I Bieszczady od mocno teoretycznej satysfakcji pokazywania znajomym zdjęć "to słoń, a to ja". Wolę mieć przyjaciół, a oni mnie lubią bez tła w postaci słonia czy piramid.

I nie mam nic przeciwko pozerskiemu wypinaniu piersi z myślą "to ja", kiedy czytam psychologiczno-socjologiczne analizy o nowych rolach społecznych, o zagubieniu mężczyzny nienadążającego za samodzielną, niezależną kobietą - gatunkiem bardzo trudnym do udomowienia (co wcale nie warunkuje przecież bycia singlem po wieki wieków). Silna jest we mnie nadzieja, że istnienie mężczyzn którzy rozumieją różnicę między byciem facetem potrzebnym (do roli bezpiecznika czy wkręcacza śrubek choćby) a byciem chcianym (w celu dzielenia z nim fascynacji życiem) - nie jest mitem. I nie tylko są niemitologiczni, ale rozumieją,  akceptują i internalizują tę nową rolę - jak mawiają analizy i doktoraty z psychologii społecznej.

A w ogóle, to miało być coverowo, dla Brownie, o tym, jak w czasach gdy Jimmy Page spał spokojnie, bo anioł stróż Jacka White'a siedział na chmurce i piłował sobie paznokcie w oczekiwaniu na przydział*, było tak:

A dziś może być tak:

* mój anioł jest z tego samego przydziału, i mam nadzieję, że nosi równie staranny manicure.

Aha, i jeszcze łazi za mną upierdliwie

bo w szkole mowa była nie tylko o podnoszeniu kwalifikacji, ale i o latających gitarach.