Wszystko było rytmem

I synkopą. I basem, kontra-

W białej synagodze Pod Białym Bocianem Aga Zaryan w ascetycznej białej sukience oświetlona białym światłem. Anioł.

Turnaua nie było, ale był kontrabasista, Michał Barański. Wojtek Mazolewski ma konkurencję, przynajmniej o moje ucho. Co ja w tym roku z tymi kontrabasami, no nie wiem.

Urwana znów (znów!!) wyczarowała wejściówki na krzesła, na których posadzenie tyłka kosztowało dobrze ponad stówę. I nie było, że jednym pośladkiem. A Urwana czary-mary, tu macie bilety, a ja idę do kina, znów na jakiś festiwal filmowy. Taki Mikołaj! Będę grzeczna jeszcze trochę, skoro tak! Dwa koncerty na jednego świętego... Obiecuję!

Just when you seem to yourself

Nothing but a flimsy web

Of questions, you are given

The questions of others to hold

In the emptiness of your hands

Songbird eggs that can still hatch

If you keep them warm

Butterflies opening and closing themselves

In your cupped palms, trusting you not to injure

Their scintillant fur, their dust

You are given the questions of others

As if they were answers

To all you ask

Yes, perhaps this gift is your answer


Szkoda może, że Aga długo się rozkręcała, jakby nie była rozśpiewana, za dużo mówienia o poezji jak dla mnie, może dlatego że za Miłoszem nie przepadam. A Denise Levertov jakoś nie zaistniała w mojej świadomości przez mówienie - tylko przez zaśpiewanie. 
Druga połowa koncertu i bis - nie do opisania! To było to! Żywa muzyka. Żywa poezja.

Zaśpiewała moje ukochane Świrszczyńskiej I talk to my body - po angielsku i w oryginale, i przecież dopiero co o tym pisałam 2 listopada, bo kojarzy mi się. Bo my body is a gate. Open.

Pisać o muzyce to jak tańczyć o architekturze, Zappa bodajże tak mawiał. A mówić o poezji? Lepiej już śpiewać. I słuchać.

Okruszyna (którą spotkałam, Andy Boski mnie wypatrzył jak walczyłam z duplikatem karty sim) mówi, że u niej w niebie będzie fortepian, a ona zagra. 

W moim - ja będę śpiewać. Jak AMJ i Zaryan. I tańczyć poezję będę.