Tradition

Zajączek przyniósł mi Medal z ziemniaka za zajęcie 1 miejsca w turnieju świadomego przejeżdżania na czerwonym i pomarańczowym świetle. Ała…Złośliwec!

***
Okazało się, że tradycja nie jest jednak koleżanką mamy. Tradycja jest tym, co należy szanować, ale twórczo. Bo dzieci owszem, do wiadomości przyjmują, ale co z tego? Więc mamy symbole. Białą kiełbasę na tradycyjnym śniadaniu (przepraszam, branczu, bo pora była obiadowa bardziej) symbolizują berlinki (to czarne w białej kiełbasie to pieprz na pewno, mamo!), majonez udaje chrzan, a kawa inka – żurek (nie będę jadł na śniadanie kwaśnej zupy). Bakalie w passze zastąpiły truskawki (moje dzieci rodzynki jedzą tonami, ale saute – z ciasta wydłubują z obrzydzeniem), a obiadowy szałot z modrej kapusty – surówka z jabłek i marchewki.

***
Prognozowane ulewy chyba nie zostały poinformowane, że mają się pojawić. W związku z czym spędziliśmy urocze popołudnie. I brudne. Żal mi było cudzych dzieci, poubieranych w białe bluzeczki i takież rajtuzki. To jeden z powodów, dla których unikam placów zabaw. Zawsze mnie kusi, żeby niektóre mamusie i babcie złapać za wyfiokowane główki i stuknąć w schodki od zjeżdżalni. Plac zabaw to plac zabaw, nie wybieg dla wystrojonych kilkulatków. Biedne dzieci. Wrr.

Na szczęście natchniona błyskiem przeczucia, że dziś będzie jeszcze gorzej niż w nieświąteczne dni, zdążyłam złapać mojego ulubionego czarnego filozofa w formacie kieszonkowym. Lubię go za świeże, bo genetycznie nieklasyczne i niezachodnie, spojrzenie na rzeczy oczywiste. Czasem tak właśnie trzeba, żeby na nowo sobie uświadomić fundamenty. Cytaty na marginesie. Zgrały mi się idealnie z Tajemnicą.

I jakby się komuś chciało przetłumaczyć na polski jego Experiments in Ethics, The Ethics of Identity czy Thinking It Through: An Introduction to Contemporary Philosophy, byłabym dozgonnie zobowiązana, a moje intelektualno-językowe lenistwo czułoby się usatysfakcjonowane.

          

***
Do dziś byłam przekonana, że dziecko nie tylko nie zje tego, czego nie chce, ale i że nie zje więcej, niż może. Okazało się, że nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu dotyka także młodocianych. Pascha, którą z lubością napychał się Junior, po prostu się z niego wylała.