Perfect day ;-)

Taaak. Dedykuję moim dzieciom. With love, but sometimes it isn’t so easy love...

Weekendowy sen przedwiosenny miał odbyć się dziś, z racji wczorajszej kapitulacji. Tuż po siódmej zbudził mnie brzdęk, huk i konspiracyjny szept: pospsątamy, wyzucimy to mama nie zauwazy, tylko nic jej nie powiemy, dobla? Oczywiście moja ciekawość sięgnęła zenitu, w głowie zagrało Sunday Morning The Velvet Underground (w końcu jestem z innej dekady, nie?)

Taaak. Mama na pewno nie zauważy zniknięcia w tajemniczych okolicznościach jej ulubionego słoika na muesli (pełnego), który towarzyszył jej co rano od czasów – o ile tonąca w prehistorii pamięć nie myli – matury i był dostany od obecnej pani doradczyni podatkowej oraz pani od nieruchomości miejskich. No sorry, mama spostrzegawcza jest. Ale Samosię z Tonieją posprzątały. I zjadły grzecznie śniadanko.

A mama ma kolejny przyczynek do rozważań na temat sentymentu do przedmiotów. Słoik w sumie, myślę, nie kolczyki, nie książka i nie płyta. A że Metz zapodaje Strawberry Fields, zza okna pachnie mokrą, rozgrzewającą się ziemią oraz – no jakżeby inaczej – psimi kupami, i że ćwierka mi jakieś stworzenie upierzone, to zdecydowanie jest perfect.

I wiosna idzie. Wiem, bo Latorośl grzebie w doniczkach. I tulipan mu zakwitł.